Britannia

[rudolf]

Vandaag een enorme leuke pot Britannia gespeeld. Samen met Tim en Alexander zijn we afgereisd naar het altijd mooie Bodegraven. Hier mochten wij weer genieten van het gastheerschap van Ome Willem. Tante Héléne had voor tussen de middag alvast een lekker soepje gemaakt dus we kwamen weer niets tekort.

Omdat we vandaag met zijn vieren waren een mooie gelegenheid om eens Britannia te spelen. Hoewel we alle vier het spel al eens eerder gespeeld hadden had Tim de meeste ervaring en mocht dan ook met de Romans als eerste een invasie in Engeland uitvoeren. Normaal halen de Romans voordat ze na de 3e ronde weer van het speelveld verdwijnen toch een slorige 100 punten. Tim had echt zijn dag niet en kwam niet hoger dan 36 punten. Ook zijn Romano-British konden daar later geen verandering in brengen. Zowel Rudolf als Alexander bleven de hele dag hoge getallen gooien.

Rudolf wist met de Welsh het altijd mooie Wales aardig vast te houden en op het laatst zelf nog enkele provincies in England. Alexander had zich met zijn verschillende volkeren aardig ingegraven en wist keer op keer de nodige punten bij elkaar te scoren. Willem scoorde met zijn Brigantes ook wel de nodige punten maar moest regelmatig ook het onderspit delven. Hoewel het weinig scheelde of Rudolf met de Danes het koningschap van Engeland kon opeisen bleef die strijd onbeslist.

Wat niet onbeslist bleef was de einduitslag. Met ruim 270+ punten mocht Alexander zich de overduidelijke winnaar noemen. Rudolf op ruime afstand 2e met Willem vlak achter zich als 3e. En Tim, die wil de volgende keer niet met de Romans spelen....!

Om 15:00 uur was de strijd gestreden en hebben we nog even de nieuwste uitbreiding van Twilight Imperium bekeken. Dit is zeker een aanwinst en voegt niet alleen nieuwe volkeren toe maar ook een geheel nieuwe dimensie. Wel iets om binnenkort te gaan spelen maar hier zullen we zeker de nodige tijd voor uit moeten trekken. Binnenkort krijgt Willem nieuwe afdekplaten voor over zijn biljart en heeft hij een prachtige Gameroom. Nu maar wachten op een uitnodiging....? (Hemelvaartsdag?)

[Wim Tavenier]

Leuk verslag. Ik heb het nog nooit gespeeld. Ik begreep dat je wel echt met vier man moet zijn, hè? Misschien de eerstvolgende keer dat we met vier man zijn? Wel met Tim, want is hij de enige die het spel heeft?
Misschien is het trouwens handig een thread te beginnen met onze collecties. Wie heeft welk spel en misschien erbij zetten met hoeveel personen dat spel het leukst is.

[wizu40]

Ha die Wim, ook ik heb het spel Britania en inderdaad, je moet met 4 zijn, Er zijn wel regels voor 3 en 5 maar dan is het spel ongebalanceerd vind ik

[tim]

Vandaag hebben Rudolf, Alexander, Jonathan en ik een partij Britannia gespeeld, en helemaal uit kunnen krijgen. Jonathan was gastheer, dus drie van ons togen naar het Zaandijkse om het spel te spelen.

Voordat we begonnen (Alexander was wat later) konden we ons tegoed doen aan enkele Engelse producten. Jonathan had scones staan, en natuurlijk ook thee om het weg te spoelen. Zelfs ik stapte deze keer van de koffie af om het bij thee te houden.

Rudolf speelde geel en ging voortvarend met de Romeinen aan de slag. Nieuw deze keer was dat hij de Belgen na de opstand van Boudicca niet geheel van de kaart veegde, maar intact liet in zowel Lindsey als de Downlands. De door mij bestuurde Belgen beloofden zich hiervoor koest te houden. Hierdoor had Rudolf, meer nog dan anders, de handen vrij om door te stoten naar het gebied van de Briganten, bestuurd door Jonathan en mijn Picten, die in ronde 3 behoorlijk op hun donder kregen. De Welsh, bestuurd door Alexander, gingen voor een submission, maar de Briganten en Picten bleven koppig aan hun onafhankelijkheid vasthouden.

Met ronde 4 en 5 gingen de Romeinen in de verdediging. Vooral de zuidkust werd sterk verdedigd. De Ierden deden hun eerste landingen in Cornwall en de Angelen en Juten deden hun eerste voorzichtige aanvallen.

Met het verdwijnen van de Romeinen begon de chaos. De Romano-british hadden gebieden in het York – Cheshire deel en grenzend aan Cornwall. De Saksen landden in ronde 6 bij York, om vandaaruit de Romano-british in het noorden uit te schakelen. Dit betekende dat Arthur niet anders kon dan verschijnen bij Avalon, met Belgen en Ieren om zich heen. De Belgen en Romano’s ruilden hun posities zodat Rudolf door kon stoten naar de zuidkust, terwijl de Belgen de Ieren gingen blokkeren. De Juten groeven zich succesvol in in Kent, en de Saksen gingen voorzichtig van midden- naar zuid Engeland toe, hiertoe min of meer gedwongen door de toen oppermachtige Angelen.

De Angelen hadden hun grootste succesen in ronde 7. De kust ten noorden van York was al een tijd Angels, maar door de major invasion werd dit gebied uitgebreid tot noord Mercia. Bij deze acties werden de Saksen tot een handvol landjes teruggedrongen. Ik zag er (puntsgewijs) geen heil in om de Saksen uit te roeien, en Jonathan de gelegenheid gegeven naar het zuiden te bouwen. In Schothand hadden de Picten zich hersteld en gingen samenwerken met de Briganten om het de Schotten van Rudolf moeilijk te maken. De Schotten vielen toch met succes de westkust binnen, en zouden uiteindelijke Skye veroveren, maar door de bank genomen werden de Schotten stevig geblokkeerd.

Ik sloot ronde 7 af met een stem op Jonathan als bretwalda, als hij dit maar voor mij in ronde 8 deed. Dit leverde ons beiden 4 punten op.

De volgende fase in het spel deed Alexander goede zaken. Zijn Welsh waren in aantal zo sterk uitgebreid dat er een aanval op York in zat. Na 12 punten hiervoor geincasseerd te hebben werden de Welsh hordes Cornwall ingestuurd, dat zij met succes op de Ieren en Belgen veroverden. De Denen deden ook goede zaken met hun eerste aanvallen en leden weinig verliezen. Dit gaf de Denen de mogelijkheid om in ronde 12 een invasie te doen met 13 eenheden. Qua aantallen werden niet zoveel gebieden veroverd, maar de Denen kregen een sterke positie tussen de Angelen en Saksen, die niet meer in staat waren daar wat aan te doen. Bovendien werd deze positie verder gesteund door de aanwezigheid van de Welsh.

Intussen verdwenen de eerste volkeren definitief uit het spel. De Ieren waren als eerste aan de beurt, gevolgd door de Juten, die het in een moeizame campagen uiteindelijke tegen de Saksen af moesten leggen. Maar alle overige volkeren bleven op het bord, zodat het van tijd tot tijd nogal op een kleurernrijk lapppendeken leek.

In Schotland hadden de Norsemen een invasie op de Caledoniers uitgevoerd, waarbij de verliezen echter zeer zwaar waren. Gelukkig voor Jonathan hadden de versterkingen meer succes, en slaagden de Norsemen erin om een enclave in het noorden te bemachtigen. De Caledoniers, Picten en de Schotten hielden echter stand.

Met de Angelen op hun retour kregen de Dubliners de kans om ten noorden van Wales te landen. In ondersteuning met de Romano-british werden door Rudolf bij de Welsh de duimschroeven aangedraaid in voorbereiding op de invasie van de Noren. Hierdoor konden de Welsh de Denen niet meer steunen in hun aspiraties op het koningschap. Bij de Noorse campagne hield Rudolf echter weinig rekening met de noden van de troepen, en moest hij een aanzienlijk deel van zijn troepen door hongersnood (te weinig gebied veroverd) van de hand doen.

De dreiging op de troon van Harald de Saxon kwam vanuit het zuiden, Harald, daarmee verantwoordelijk voor het uitschakelen van de Belgen in ronde 15, verschranste zich in de downlands. In een risicovolle campagne van de Noormannen werd niet alleen de Saxon op het slagveld gedood, maar stootte de ruiterij van Willem door naar noord Mercia om strijd te doen met Harald Hadrada van Noorwegen. Ook hier gaf de cavalerie de doorslag, en Willem had nu 2 van zijn rivalen uitgeschakeld.

Alleen Swein van de Denen bleef over. Hij lanceerde in ronde 16 een invasie via York, en trof Willem in noord Mercia. Willem moest vluchten naar Lindsey, maar Swein eindigde zo tussen Willem een een aantal kwade Noren en Saksen, die nog steeds punten konden krijgen voor het hoofd van de Deen. In de volgende veldslagen vluchtte Swein achtereenvolgens eerst voor de Noren en toen voor de Saksen, om te eindigen onder de neus van Willem. Er was nu geen plek meer om te vluchten en Willem deed nog een keer een beroep op zijn sterk uitgedunde cavalerie en doodde Swein op het slagveld.

Met Ronde 16 achter ons werd het tijd om de punten te tellen. Jonathan (rood) eindigde als laatste met 162 punten. Vooral de Saksen schoten te kort, maar de omstandigheden zaten niet echt mee. Rudolf (geel) werd met 195 punten derde. Meer dan de helft van deze punten scoorde hij met de Romeinen. Pas in rondes 10 en 13 steeg zijn puntenaantal, vooral door de Dublinners, met meer dan 20 punten.

Alexander (groen) werd tweede met 199 punten. De Denen deden goede zaken, maar een intact Wales tikt ook behoorlijk aan. Ook de Juten en Caledoniers deden hun deel, vooral door langer in leven te blijven dan waarschijnlijk is. Ik (blauw) heb het spel gewonnen met een spectaculaire score van 264 punten. De Angelen, Noormannen en Picten droegen ieder hieraan sterk bij, en dat de Belgen zolang overeind bleven is natuurlijk een mooie bonus geweest.

Al met al was het een mooie pot, met onverwachte en opvallende resultaten op het bord, en zeker weer voor de herhaling vatbaar.

[jonathan]

Niet gescoord in de midgame scoring rounds - dat is eigenlijk waar ik het heb laten liggen. Mijn invasie via York gaf op de korte termijn een aardige positie, maar im had er beter aan gedaan vanaf het zuiden uit te bouwen en de Romano-British dan maar wat minder te decimeren. Goede kans dat het dan de Angelen waren geweest die ze hadden aangepakt.

En we zitten nog steeds te wachten tot groen eens wint, maar in deze partij hebben we in ieder geval gezien wat de mogelijkheden met de Denen (kunnen) zijn.

Was een mooie partij!