Napperonie

[Willem Zuyderduyn]

Beste medeveldheren, zondag een mooie pot NIE gespeeld waarbij ondergetekende het oostenrijkse rijk bestuurde, allehandro de rus, rudolf de pruis, tim de engelsen en florian de fransen eeuwige roem zou bezorgen. Het spel begon rustig met annexaties en na verloop van tijd brak de oorlog uit tussen de engelsen en fransen enerzijds en de pruisen waarbij de laatsten na dappere strijd het onderspit delfden. In de tussentijd hadden de oostenrijkers en russen aanzienlijke gebiedsuitbreiding in de balkan gerealiseerd na een oorlog met de turken. De fransen intussen hadden de levee en masse en de advanced commandkaart geactiveerd en een enorm leger opgebouwd. Dit triggerde oostenrijk samen te spannen met de pruisen en de russen. Allereerst kwam het tot een veldslag tussen de oostenrijkers en de fransen die door de oostenrijkers werd gewonnen. Direct hierop volgde wederom een veldslag die door de fransen werd gewonnen en niet zo zuinig ook. Oostenrijkse koppigheid gecombineerd met pruisische vasthoudendheid en steun van rusland resulteerde in een derde veldslag, ondanks aanzienlijke engelse steun van frankrijk hield de laatste geen stand, golfen van chargende infanterie konden op de lange termijn niet worden gestopt. De eindstand, winnaar oostenrijk, gevolgd door rusland/frankrijk en engeland op de gedeelde tweede plaats. Pruisen tenslotte op 3. Deelnemers spraken de wens uit de 29ste augustus met 7 spelers aan de slag te kunnen

[Wim Tavenier]

Vandaag twee keer een scenario gespeeld met Willem. Scenario 1 en 2. Ik beide gevallen was ik Frankrijk en Willem Engeland met als bondgenoot oostenrijk.
De eerste pot viel ik massaal de oostenrijkse linie aan en won ik elke kleine slag. De oostenrijkers sloegen met hulp van enkele britse eenheden terug aan, maar nergens doorslaggevend. Na enkele maanden gaf Willem her op.

De tweede pot verliep in het begin omgeveer net zo. Maar oostenrijk lag nu echt uit de oorlog, maar turkije deed wel mee. Frankrijk kreeg hulp van spanje. De fransen veroverden istanboel, maar oostenrijk kwam weer terug in de oorlog. Echter waren er in veel kleine veldslagen talloze britse troepen vernietigd dat het voor Willem wederom uitzichtloos was.

We wilden in de loop van meerdere dagen alle scenarios spelen, maar het was toch niet leuk genoeg. Eigenlijk is nap pas een geweldig spel als je met zes of zeven spelers bent.

Hopelijk de volgende keer!

[tim]

Vandaag hebben we weer een partij Napoleon in Europe gespeeld, deze keer met maar liefst 8 spelers! Wim speelde Frankrijk, Alexander Engeland, Martijn speelde Pruisen, ik speelde Rusland, Willem Turkije en Maximiliaan speelde Spanje. Bas was ook weer van de partij en speelde Oostenrijk, en dat betekende dat Wouter Italiw speelde.

De partij ging snel van start. Oostenrijk zat aan alle kanten ingesloten, en zag geen andere optie dan een oorlog met Frankrijk. De eerste major battle werd duidelijk door Wim gewonnen en het leverde hem 2 kanonnen op. Oostenrijk vroeg en kreeg vrede, en hield buiten de landsgrenzen alleen Beieren over.

Inmiddels beschikte Wim over een Grand Battery. De volgende stap was Pruisen, dat snel verslagen werd. En gelegenheidsbondgenootschap van Spanje en Engeland maakte van de gelegenheid gebruik om Frankrijk aan te vallen en Parijs te bezetten. De tweede commitmentroll werd Wim fataal en Frankrijk verloor een aantal gebieden en een innovation. Frankrijk zou de gebieden een paar maanden later na een korte oorlog terug krijgen, maar de tijdelijke nederlaag voorkwam dat Wim het spel zou domineren.

Terwijl deze campagnes plaats vonden voerde Oostenrijk ook nog een korte, snel gewonnen oorlog met Italie, terwijl Rusland Turkije aanviel. Deze oorlog leidde tot een major battle om Constantinopel met Russische cavalerie + versterkingen tegen een Turks leger. Deze veldslag werd met weinig verliezen aan beide kanten verloren door Rusland, maar de oorlog werd uiteindelijk ten gunste van Rusland beeindigd.

Een reeks korte en langer oorlogen wisselden daarna elkaar in hoog tempo af. Oostenrijk voerde een korte oorlog tegen Pruisen, een oorlog die door Oostenrijk gewonnen werd en Pruisen terug dringde tot de homelands. De oorlog leverde Oostenrijk ook veel kanonnen op. Oostenrijk’s volgende doelwit werd Spanje, maar na de eerste maand van deze oorlog was Oostenrijk ook in oorlog met Rusland. Zowel Pruisen als Italie zouden zich bij dit ongebuikelijke bondgenootschap voegen. Bas verloor een grote veldslag van Spanje, en nu werd Oostenrijk teruggedrongen tot de homelands.

Intussen probeerde Frankrijk Turkije landjes af te pakken om de overwinning veilig te stellen. Wim stuurde een leger naar de Balkan dat niet zonder meer sterker was dan de Turkse macht. Echter, Engeland landde een leger bij Constantinopel en steunde Turkije, waardoor Frankrijk zich iets terug trok en versterkingen aan moest voeren. De oorlog op zee werd wel voortgezet, en hoewel de Franse vloot het uiteindelijk af moest leggen tegen de Britse vloot, ging dit ten koste van nogal wat schepen aan beide zijden. Ook slaagde de Franse vloot erin versterkingen voor Turkije te onderscheppen; 4 of 5 belangrijke Britse eenheden werden permanente Middellandse Zee-toeristen. Het aanvoeren van versterkingen bleek echter beslissend, en Frankrijk kreeg een armistice en 3 gebieden.

In deze fase van het spel; er was geen oorlog meer, besloten we er een einde aan te maken en de score te gaan tellen. De resultaten waren:

Wim 7 punten
Willem 5 punten
Max 5 punten
Bas 5 punten
Tim 4 punten
Alexander 4 punten
Martijn 4 punten
Wouter 3 punten

Een aardige partij, maar misschien is 8 spelers echt teveel. Vooral Wouter, met een ingesloten Italie, een zwakke economie, slechte of nutteloze kaarten en twee verloren veldslagen, zat hierdoor erg klem.

[Wim Tavenier]

Goed verslag, Timsel. Leuk!

[tim]

Vandaag is er bij Willem een prachtige partij gespeeld, met als resultaat weinig verschil tussen de spellers in de eindstand. Wim speelde Frankrijk, Ik speelde Engeland, Davey had Pruisen onder zijn hoede en onze gastheer Willem speelde Rusland. Rudolf speelde Turkije, Edwin speelde in zijn tweede partij Oostenrijk en Guido speelde Spanje.

De partij ging van start met een oorlogsverklaring van Engeland aan Frankrijk, nadat Wim een aantal landen in Europa, alsmede Algerije had bezet. Engeland was niet bereid tot onderhandelen om toegang te krijgen tot Noord Afrika, en baande zich ten koste van de Franse vloot een weg. Maar omdat Frankrijk en Engeland elkaars hoofdsteden niet aan konden vallen viel de oorlog stil. In deze fase voerde Oostenrijk een veldslag tegen Rome waarbij het uiteindelijk net aan won, met nog maar 1 kanon op het veld!

Terwijl de oorlog tussen Frankrijk en Engeland langzaam kantelde ten gunste van Frankrijk viel Pruisen, nadat het diplomatiek alles had afgedekt, Turkije aan. Een veldslag met nogal wat Turkse doden later en Dave was 1 overwinningspunt en Griekenland rijker. In deze fase van het spel kwamen er snel achter elkaar 3 gelukkige eingenaars van de Levee en Masse kaart; Turkije, Spanje en Engeland. Spanje werd daardoor kort een Frans doelwit, en moest na een oorlogsverklaring en sue for peace, Sicilie en Gibraltar afstaan.

Mogelijk was de Levee en Masse aanleiding voor Rusland om Frankrijk te steunen in de oorlog tegen Engeland, door een aantal opstanden in Engels gebied te regelen. Dit leidde tot een onmiddelijke oorlogsverklaring van Engeland tegen de tsaar. Engeland voerde een invasie uit tegen Picardie om de Frans-Russische vloot uit te wijzen. De invasie op zich was succcesvol, maar de intercepties van de Britse marine mislukte. Ook ging de invasie ten koste van het Britse legertje dat hoewel klein, onvervangbaar was vanwege de kwaliteit van de eenheden. De twee commitementrolls, afgedwongen door een Britse light infantry, werden gehaald.

Het een en ander op zee werd gade geslagen door Oostenrijk en Pruisen. Beide landen hadden profijt van de wapenwedloop op zee omdat zij een achterstand qua landmacht konden ombuigen tot een voorsprong. Vooral Oostenrijk profiteerde, net als Frankrijk, van een aantal krachtige innovaties. Dave was echter niet zonder meer te vinden voor een 2 op 1 aanval op Frankrijk of Rusland, maar zou uiteindelijke wel op eigen kracht Rusland aanvallen. Edwin maneouvreerde echter wel naar Pruisen toe, met als mogelijk doel een samenvoeging van de Duitse legers. Dit was voor Wim het sein te land in het gweer te gaan en de oorlog te verklaren aan Oostenrijk. Dit leidde tot een veldslag om Wenen die begon met een artillerieduel tussen legers met ieder 8(!) kanonnen en Grand Battery, en eindigde met een Franse nederlaag; het Franse leger had wat minder infanterie en cavalerie dan het Oostenrijkse leger. Wim haalde zijn 3e commitmentroll niet en Engeland en Oostenrijk wonnen flink aan gebied.

In deze fase van het spel was Spanje bezig met het uitbreiden van zijn koloniaal rijk in Noord Afrika en het Middellandse Zeegebied. Turkijke deed mee, maar verloor een major battle tegen troepen op Kreta, op een heel onfortuinlijke manieer. Rusland en Engeland sloten een armistice, in ruil voor een reductie van de Russische vloot en de Nationalism kaart. Op hetzelfde moment lanceerde Pruisen lanceerde zijn invasie van Rusland. Pruisen moest hierbij aanvankelijk rekening houden met de Russische vloot, opgebouwd tijdens de wapenwedloop met Engeland. Maar omdat Dave’s leger kleiner was dan het Russische, dat veel milities telde, durfde Willem een veldslag met het van Grand Battery voorziene leger van Dave wel aan. Dit leidde tot een bloedige veldslag in Wit Rusland, een veldslag die gewonnen werd door Willem. Rusland profiteerde van de mislukte commitmentroll van Pruisen door diverse gebieden in Duitsland te annexeren. Hiermee bouwde Rusland voldoende voorsprong op om de eindoverwinning op te eisen. De eindstand:

Willem - Rusland 6
Edwin - Oostenrijk 5
Dave - Pruisen 4
Tim – Engeland 4
Rudolf – Turkije 3
Guido – Spanje 3
Wim – Frankrijk 3

[Wim Tavenier]

Leuk verslag, Tim! Ik ga even verder mij in een hoekje zitten schamen. Met Frankrijk... De laatste plaats halen.....

[tim]

Jul 8, 2013 2:56:01 GMT -5 Wim Tavenier said:

Leuk verslag, Tim! Ik ga even verder mij in een hoekje zitten schamen. Met Frankrijk... De laatste plaats halen.....

Je kan ook zeggen dat je in een 7 spelerspel gedeeld 4e geworden bent. Dat klinkt net iets anders.

Het updaten van de regels moet nog gebeuren, zodra ik iets heb post ik het wel, en weten jullie het wel te vinden.

[Wim Tavenier]

Gedeeld vijfde plaats... Naast Turkije en Spanje.....
Maar wel in capabele handen, maar dat is een schrale troost. ;-)

[tim]

Vandaag vond ik mij in de aanwezigheid van 6 andere spelers in huize Rudolf, en 7 spelers in totaal betekent eigenlijk automatisch een partij Napoleon in Europe, waarin het volgende gebeurde:

Fabian speelde Groot Britannie, Willem en Martijn speelden het vertrouwde Pruisen respectievelijk Rusland, Guido nam Turkije onder zijn hoede, en Dave speelde Oostenrijk. Onze gastheer Rudolf speelde Spanje, wat betekende dat ik Frankrijk speelde.

De partij begon met de voorspelbare annexaties, waarbij ik met Frankrijk, gezien het vorige spel, Noord Afrika met rust liet. De eerste opmerkeijke battle werd door Rudolf gevochten tegen het koppige Portugal, wiens eenheden bestuurd werden door Fabian. omdat het en minor battle met vrij veel eenheden was en omdat Fabian veel risico kon nemen, moest Rudolf uiteindelijk terug trekken, dis kostte weinig eenheden, maar wel een PAP en tijd. Rudolf zou deze achterstand snel goedmaken met een geactiveerde Levee en Masse kaart.

Het spel kwam los toen ik mij (Frankrijk) na de annexatie van Zwitserland in een gunstige positie bevond ten opzichte van de legers van Dave. Zijn hoofdleger stond in Rome, en hij had geen eenheden van betekenis achter gelaten om Wenen af te dichten. Een oorlogsverklaring en 2 maanden later bevond mijn leger zich in Wenen en heeft Dave in totaal 3 commitmentrols moeten gooien voor hij met mij kon battelen. Die haalde hij allemaal en het kwam tot de eerste echte grote battle.

Dave had vooral meer infanterie dan ik en deed een doortastende aanval op mijn rechterflank, maar een sneaky combinatie van het squaren van dave's een na laatse mannetje in het midden, in combinatie met artillery en de "Local commander seeks glory" kaart gaf mij de overwinning. Door het vroege einde van de battle vielen de verliezen mee (dit tot teleurstelling van de overige heren) en hebben Dave en ik het tot een armistice laten komen, waar ik nog 1 landje uit over hield.

Het spel kreeg vervolgens een ongebruikelijke wending toen Frankrijk en Oostenrijk na hun onderlinge oorlog gingen samenwerken om Engeland aan te vallen. Beide landen gingen schepen bouwen, een activiteit die meteen door Fabian werd opgemerkt. Toen Frankrijk 7 schepen had en Oostenrijk 6, werd de invasie ingezet. Een voornaam obstakel was het uit de kluiten gegroeide Engelse leger, dat niet zonder meer aangevallen kom worden. Daarom gingen Dave en ik voor een landing in Schotland, om daar over zee versterkingen af te wachten.

Fabian ging echter met zijn vloot (9 schepen) zo liggen dat de versterkingen gegarandeerd te onderscheppen zouden zijn, en nodigde Spanje uit te profiteren van de ontstane situatie. Rudolf landde met zijn leger in Bretagne (en tot mijn grote geluk niet in Engeland), maar moest een hoge prijs (5 eenheden!) betalen om de milities te verslaan. De pech die Rudolf hierbij had was opmerkelijk, zo miste hij met de infanterie 6 keer schieten achter elkaar mijn laatste militia, waarna mijn militia zijn elite infanterie op +2 (invasie) chargeerde en doodde.

Dit extreme geluk/pech zou zich op zee herhalen toen Oostenrijk (6) en Frankrijk (7) de 9 Britse en 2 Spaanse eskaders aanvielen. Na 2 rondes zeeslagen hield Groot Britannie 1 schip over en Spanje 2, terwijl Frankrijk slechts 4? schepen was kwijt geraakt en Oostenrijk 1 schip.

Er zou nog een zeeslag uitgevochten worden waarbij de Engelse en Spaanse vloot compleet werden vernietigd. Oostenrijk zette het spel voort met 5 schepen, en Frankrijk met 3. Deze volledige nederlaag op zee betekende dat Oostenrijk en Frankrjk alle nodige versterkingen aan konden voeren naar Engeland, dat de bui al zag hangen en suede voor peace. Engeland kon zo zijn thuislanden bewaren, maar bouwde de verdere productiebeurten alleen maar vloten...
Frankrijk kon verder extra profiteren van de aankomende Spaanse nederlaag maar kon na een geod getimede "Continental systen fails" alleen Gibraltar op de Spanjaarden annexeren.

Intussen was Martijn met Rusland begonnen aan zijn oorlog met Pruisen, maar Martijn aarzelde met het voeren van de beslissende veldslag waardoor Willem Turkije op zijn hand kon krijgen. Guido leende de nodige cavalerie uit om een major bijdrage te leveren en Willem ging zijn major battle aan.

In het begin maakte Martijns cavaleriedivisies gehakt van de Pruisisch/Turkse cavalerie (+1 op zowel de innovation als combined arms) die een flankaanval probeerden voor te bereiden. Willem zette zijn aanval op links echter door, daarbij gesteund door zijn batterijen horse artillery. omdat Martijn naar het aanvankelijke succes op rechts zijn aandacht verlegde naar links en midden had hij geen versterkingen meer over om zijn rechterflank te versterken en won Willem/Guido de battle. Het resultaat, Turkije annexeerde Noorwegen, en Pruisen Polen en Zweden. Martijn verloor ook een belangrijke innovation, maar kon Finland behouden.

Voordat Turkije zijn eenheden terug had op zijn hoofdstad, verscheen de herstelde Britse vloot bij Constantinopel om de hoofdstad te bezetten. Frankrijk moedigde deze invasie aan en sloot zelfs een bondgenootschap om Engeland te helpen. Oostenrijk gaf Turkije wel een fighting chance door een bondgenootschap met Turkije te sluiten, en de eigen vloot uit te lenen voor teansport over zee. Nadat Engeland en Turkije beiden klaar waren voor de veldslag gingen de Franse en Oostenrijkse vloot weer ieder hun eigen weg.

Tijdens deze veldslag speelde vooral de Britse cavalerie een doorslaggevende rol door alles wat op 2 of 4 benen rond liep tot sliertjes te hakken. Fabian gooide nu weer zo goed dat hij regelmatig scores haalde van 12 of hoger op zijn charges. Opmerkelijk had de Britse infanterie de boodschap niet begrepen, als Fabian chargde met infanterie, dan gooide hij 3 op 2D6. Natuurlijk werd deze battle door Engeland gewonnen, en Fabian voegde 3 landjes toe aan zijn domein.

Het spel werd afgesloten met een spannende oorlog en veldslag tussen Frankrijk en Pruisen. Willem beschite inmiddels over 8 horse artillery en had ook zijn initiative score goed op orde. Dat laatste zag ik aankomen dus ook ik had mij goed in de initiative gestoken. Doorslaggevend voor mijn strijdplan was de combinatie Grand battery en Tactical initiative. Dit betekende dat ik mijn 7 kanonnen bijna als horse artillery kon verplaatsen, maar nog steeds kon schieten als de beste, dat was althans het plan.

De dobbelstenen wilden in eerste instantie niet meewerken. Een combinatie van "fire!" en grand battery raakt horse artillery op 8+, maar ik had maar 1 treffer. Willem had in dit stadium vrij veel geluk vooral met zijn dood-of-retreat rolls. 4 leiders verzekerden hem ervan dat zijn eenheden terug zouden komen, zijn eigen aanvallen waren ook niet spectaculair succesvol, al leverde mij dat meer doden op.

De battle begon te keren toen Willem met zijn eigen infanterie in het midden naar voren ging. Hier reageerde ik met mijn grand battery op en kon zo de gehele aanval uitschakelen. Nu begon Willem wat meer grafruimte nodig te hebben. Willem hield toen zo weinig eenheden over dat hij niet meer alle flanken af kon dekken; hij dekte zijn rechterflank af, en versterkte zijn midden omdat mijn kanonnen daar nog stonden, maar mijn kanonnen gingen naar zijn linkerflank, waar nog maar 1 kanon stond. 1 Artilleyfase later betekende het einde van de veldslag. Het pappen van de landjes gaf mij, ondanks een succesvolle oorlog van Dave tegen Rusland, een beslissende voorsprong en de volgende eindstand:

Tim Frankrijk 7
Fabian Engeland 5
Guido Turkije 5
Willem Pruisen 4
Davey Oostenrijk 4
Rudolf Spanje 3
Martijn Rusland 3

[Wim Tavenier]

Erg uitgebreid en leuk verslag, Tim! En zo te lezen een interessante pot. Veel oorlogen. En Rudolf weer pech met de kleinelandjes. Hadden jullie weer elk land een landje van te voren gegeven?

Je ziet zo toch weer dat kaarten de doorslag geven. Frankrijk had de mazzel tactical initiative te trekken en heeft daarom de laatste veldslag gewonnen en de overwinning behaald.

Zou toch mooi zijn als er eens een spectaculair nieuw Napoleon spel op de markt zou komen. Met waterdichte regels. Met onze eigen regels is Nap al heel erg goed natuurlijk, maar ik zou het systeem van kaarten toch anders willen en de zeer lang durende battles, die voor medespelers vaak extra lang duren, korter willen zien.

Ik heb zin om na m'n valantie weer een pot te spelen!

[Wim Tavenier]

Afgelopen zondag hadden we een bijna volle bak. Zes spelers.
De verdeling was als volgt:
Frankrijk - Tim
Engeland - Michiel
Pruisen - Wim
Rusland - Max
Osmaanse Rijk - niemand
Oostenrijk - Willem
Spanje - Fabian

In het eerste kwartaal kwam er al een oorlog waarbij de Pruisen de Engelsen uit Holland schopten. Dat kostte het Britse leger bijna al zijn troepen. De Pruisen stonden direct een stuk steviger in hun schoenen tussen de drie landgrootmachen. Turkije werd aangevallen door Pruisen, Oostenrijk en Rusland en verloor meer dan de helft van het grondgebied. Spanje en Engeland vochten drie oorlogen uit waar de Spanjaarden meer van profiteerden dan de Britten.
Pruisen en Oostenrijk voerden een oorlog waarbij de Russen het onderspit delfden. De Fransen maakten van de gelegenheid gebruik om het Pruisische leger in Berlijn (dat voornamelijk uit een klein aantal pas gekochte eenheden en de cavalerie van het hoofdleger uit Rusland bestond) aan te vallen. De Fransen wisten dat zij in de eerste twee gevechtsronden de grootste klappers moesten maken. Want de versterkingen zouden gestaag binnen druppelen vanuit Pommeren en Silezië. De Franse artillerie schoot echter met name in de eerste ronde met kartonnen granaten, want er werd geen enkele voltreffer geïncasseerd. Een tactische beslissing om lichte infanterie naar voren te sturen om de Pruisen klem te zetten werkte in het nadeel, doordat de kanonnen vervolgens een volle ronde niet konden vuren.
Pas toen de Franse cavalerie en artillerie hun kanonnen en geweren hadden bijgesteld, in ongeveer de derde ronde, bleek het te laat. Elke ronde kwamen er zes nieuwe eenheden van Pruisen bij en zoveel eenheden werden er niet weg geschoten. Het Pruisische leger groeide en groeide, terwijl zij ook nog eens goed raak schoten, dus de Fransen besloten de aftocht te blazen, ten koste van al hun verworven grensgebieden.
De Russen hadden intussen ook de oorlog verklaard aan Pruisen, maar zij hadden niet gerekend op zo'n grote nederlaag van Frankrijk. Zij trokken dus direct terug de Russische vlakten op. De Pruisen gingen in de achtervolging en de tsaar bood daarom zijn overgave aan. Dat kostte hem heel Scandinavië.
Intussen hadden de Oostenrijkers nog wat Turkse gebieden ingenomen en hadden zij met de Spanjaarden een aanval gedaan op het Britse leger in Noord Afrika. Dat kostte de Britten zelfs wat kerngebieden, zoals Wales.

De uiteindelijke stand:
Wim - 7 punten
Willem - 5 punten
Fabian - 4 punten
Tim - 3 punten
Michiel, Max - 2 punten

Ik weet vooral mijn eigen oorlogen nog goed te herinneren. Ben ik iets groots vergeten te vermelden?

[Michiel van b]

Nee hoor, Wim zo kannie wel weer.